Раманавіч (1848—87)

Вучонымедык, псіхіятар. Нарадзіўся ў Мінскай губ. ў сям'i святара. Вучыўся ў Кіеўскай гімназіі. Вышэйшую адукацыю атрымаў  у Пецярбургскай медыкахіруртічнай акадэміі (1872). Служыў у варшаўскіх шпіталях, дзе займаўся псіхіятрыяй. Абараніў доктарскую дысертацыю (1876), у якой прааналізаваў новыя даследаванні па лакалізацыі мозга i абнародаваў уласныя назіранні адносна рухальных цэнтраў галаўнога мозга. У 1880 накіраваны для ўдасканалення за мяжу. У 1882 выбраны прыватдацэнтам медыцынскага факультэта Варшаўскага універсітэта, потым атрымаў пасаду экстраардынарнага прафесара кафедры псіхіятрыі. Аўтар многіх прац на медыцынскія тэмы, у т. л. «Пра ўплыў алкаголю на арганізм чалавека» (1874), «Анатамічныя асновы вучэння пра душэўныя хваробы» (1882), «Прагрэсіўны параліч звар'яцелых», «Маральнае лячэнне псіхіятраў» (1883—87) i інш. Памёр у Варшаве.