Фларэнцы (28.10.1845— 19.4.1888)

Фізік, педагог. Нарадзіўся ў Гродне. Вучыўся ў Кіеўскім універсітэце. За ўдзел у паўстанні 1863 быў сасланы ў Сібір (у Томск). У 1869 вярнуўся ў Варшаву. У 1874 абараніў у Мюнхене дысертацыю на ступень доктара філасофіі. Некалькі гадоў працаваў у розных лабараторыях Германіі i Фран­цы!. 3 1882 прафесар Ягелонскага універсітэта ў Кракаве. Членкарэспандэнт АН у Кракаве. Ганаровы член таварыства імя Каперніка ў Львове. Даследаваў пытанні дыфузіі газаў у вадкіх i цвёрдых рэчывах. У 1883 ра­зам з польскім фізікам К.Альшэўскім упершыню атрымаў вадкі кісларод. 3 дапамогай яго як ахаладжальніка ператварыў у вадкасць азот i вокіс вугляроду. Упершыню вызначыў крытычныя тэмпературы вокісу вугляроду (1883), кіслароду i азоту (1885—88). Працы У. канчаткова абверглі метафізічнае вучэнне аб так званых «пастаянных газах» (г.зн. несціскальных) i далі пачатак шырокім даследаванням у галіне звадкавання газаў.