(30.8.1804— 27.12.1891)

Паэт, фалькларыст, славіст, усходазнавец. Нарадзіўся ў г.п. Крывічы Мядзельскага раёна. Сын Я.Ходзькі. У 1825 скончыў ca ступенню кандыдата філасофіі Віленскі універсітэт, у 1829 — вучэбнае аддзяленне жывых моў пры Азіяцкім дэпартаменце міністэрства замежных спраў у Пецярбургу. У 1823—24 за ўдзел у таварыстве філарэтаў быў арыштаваны. У час вучобы ў Пецярбургу зблізіўся з А.М/цкевічам, А.Пушкіным, В.Жукоўскім. У 1829 выдаў зборнік «Паэзія», некаторыя песні i балады якога заснаваны на беларускім фальклоры. 3 1842 у Парыжы, у 1857—83 прафесар славянскіх літаратур універсітэта Калеж дэ Франс. Папулярызаваў славянскія мо­вы, фальклор, перакладаў ca славянскіх моў на ўсходнія мовы. Запісваў успаміны Міцкевіча, памагаў яму выдаць ix. Перапісваўся з А.Кіркорам, К. i Я.Гышкевічамі. Першы з еўрапейцаў апісаў i прааналізаваў фальклор туркменаў, эпас КёрАглы, вершы туркменскіх паэтаў Махтумкулі, Кемінэ i інш.

Тв.: Дерар, восточная повесть в стихах. Спб., 1839; Specimens of the popular poetry of Persia. London, 1842; Grammaire de la langue persane. Paris, 1883.

Літ.: Грицкевич В.П. Вклад воспи­танника Вильнюсского университета Алек­сандра Ходзько в развитие востоковедения // Научные труды высших учебных заве­дений Литовской ССР. История. Вильнюс, 1980. Т. 20, вып. 1.