(29.9.1794—1.8.1861)

Пісьменнік, мемуарыст. Нарадзіўся ў в. Заблошчына Віленскага раёна. У 1810—14 вучыўся ў Віленскім універсітэце, які скончыў са ступенню кан­

Маёнтак Дзевятня, дзе жыў i памёр І.Ходзька. 3 мапюнка 19 ст.

дыдата філасофіі. У 1814 член тавары­ства шубраўцаў i масонскай ложы ў Мінску. 3 1855 член Віленскай археалагічнай камісіі. Большую частку жыцця правёў у маёнтку Дзевятня (Смаргонскі раён). Пісаў на польскай мове. У ранніх апавяданнях («Прыгонны», 1829, i інш.) выявіў крытычныя адносіны да існуючых парадкаў, паз­ней перайшоў на кансерватыўныя пазіцыі. Пісаў вершы («Дамок майго дзядулі», «Баруны» i інш.). Аўтар «Літоўскіх малюнкаў» (1840—63), «Мемуараў скарбніка» (1844), «Літоўскіх паданняў» (1852—60), у якіх апісаў беларускія мясціны, жыццё i побыт насельніцтва Беларусі. У сваёй творчасці выкарыстоўваў беларускія паданні, пе­ст, жарты, анекдоты. Напісаў псіхалагічную навелу «Двор на Антокалі» (1850), нарыс пра старажытнасці краю «Новыя дзённікі скарбніка» (1862). Падтрымліваў сувязі з Я.Гышкевічам, У.Сыракомлем, Ю.Крашэўскім, А.Кіркорам i інш. Пакінуў запіс у «Альбо­ме» А.ВярыгіДарэўскага. У.Сыракомля напісаў пра яго нарыс «Жыццё i творы Ігната Ходзькі» (1862).