Леў Юльянавіч [1(13). 10.1863 — 28.1(10.2) 1909]

Гісторык літаратуры, археолаг. Нарадзіўся ў Віцебску. У 1882 скончыў Віцебскую гімназію, у 1887 Харкаўскі i Новарасійскі універсітэты. 3 1892 магістр усеагульнай літаратуры, з 1896 доктар філалогіі, дацэнт, прафесар Харкаўскага універсітэта. Даследаваў заходнееўрапейскую літаратуру:

«Эцюды пра Дантэ» (1891), «Дантаўская трылогія» (1892), «Кудрунапа Адраджэнню» i «Першы публіцыст у Еўропе Эразм Ратэрдамскі» (1895), «Наіпы сучаснікі» (1899), «Нарысы з гісторыі сярэдневяковай літаратуры i культуры» (1900), «Жыццё Сервантеса» (1901), «Дон Кіхот» (1903) i інш. 3 1900 праводзіў раскопкі старажытнаславянскіх курганоў у Гарадоцкім, Не­вельскім, Себежскім паветах. Пры даследаванні крывіцкіх курганоў выявіў каштоўныя знаходкі, якія паступілі ў Эрмітаж, гістарычныя музеі ў Маскве i Харкаве, музей Віцебскага статыстычнага камітэта.

Літ.: Седов В.В. Восточные славяне в VI—VIII вв. М., 1982. С. 159, 297.