Жыццёвы шлях выдатнага адраджэнца, гісторыка, мастацвазнаўца і кіраўніка культурна-асветніцкага клуба “Спадчына” Анатоля Яўхімавіча Белага (10.12.1939—14.11.2011) – гэта бесперапыннае змаганне за свабодную, дэмакратычную і незалежную Беларусь, за тое, каб яе бясцэнныя гістарычныя і мастацкія здабыткі сталі па-сапраўднаму належаць нашаму народу. Кожны дзень яго жыцця нёс шчырыя сустрэчы з беларускімі творцамі, адзначаны мастацкімі акцыямі на карысць Бацькаўшчыны, стварэннем самага буйнага ў краіне прыватнага мастацкага музея... Грамадзянскі і навуковы чын Анатоля Яўхімавіча складаўся з мноства малых і вялікіх крокаў, якія прывялі да ажыццяўлення яго жыццёвай і адраджэнскай мэты – з’яўлення ў глыбіні пануючых цяпер мастацкіх плыняў сапраўды беларускага па духу і зместу выяўленчага мастацтва. Для Анатоля Яўхімавіча было архіважна, каб яго тэарэтычныя напрацоўкі, выставы, музейныя экспазіцыі, а таксама ўся адраджэнская дзейнасць культурна-асветніцкага клуба “Спадчына” заставаліся ў аналах сучаснай беларускай гісторыі, каб наш народ памятаў тых, хто аддаваў сваё жыццё і талент дзеля таго, “каб людзьмі звацца”. Так яно і здарылася: многія сябры “Спадчыны” не толькі спрычыніліся да шматлікіх адраджэнска-культурніцкіх акцый клуба, але іх імёны, дзякуючы А.Беламу, увайші ў гісторыю нашай краіны з дапамогай выдання вялікай колькасці публікацый, энцыклапедычных артыкулаў, музейных экспазіцый і проста таму, што былі шматгадовымі паплечнікамі Анатоля Яўхімавіча Белага. Для многіх спадчынаўцаў гэта стала вельмі важным!