Віктар ШНІП

З павагай і найлепшымі пажаданнямі ў гонар юбіляра!

Анатолю Беламу

З чаго пачалася Радзіма?

Са Спадчыны той, у якой

І нашыя вёсны, і зімы,

І мова з святою слязой,

Якое асветлена Сёння,

Дзе ўсе мы пад небам жывём,

Нібыта пад Божай далонню,

Прад Храмам, як Божым агнём,

Куды мы ідзём, не спяшаем.

А Ён жа ішоў і прыйшоў,

І хто мы такія ― Ён знае,

Як знае Ён нашу Любоў

За тыя Старыя Дарогі,

З якіх пачынаў Ён свій Шлях,

Які тут пад сілу не многім,

Бо Шлях той ― ён будзе ў вяках ―

Дарога да нашай Радзімы,

Што будзе, што ёсць, што была,

Дзе нашыя вёсны і зімы

Сатканы з крыві і святла,

З любові, з малітвы, з надзеі

На лепшае Заўтра, дзе нас,

Хто з намі жыве, зразумее

І скажа пра нас і пра час

І дзецям, суседзям і Богу,

Бо ёсць што і трэба сказаць,

Бо Спадчына ― гэта Дарога,

Дзе нельга нічога праспаць,

А ўсё зберагчы да крывінкі,

Бо Гэта ўсё наша і нам.

Рупліўцаў у свеце адзінкі,

Якія вядуць нас у Храм,

І Ён нас вядзе, бо Ён знае,

Што наша Радзіма святая

І ёй мы патрэбны заўжды,

Як кроплі жывое вады…

12.12.2009 г.