|
БАЛАДЫ БЕЛАРУСКАГА ШЛЯХУ
|
|
БАЛАДА АЛЕСЯ ПІСЬМЯНКОВА
(25.02.1957—26.04.2004)
Ведайце: калі мяне не стане—
Я ў сваю дывізію пайшоў.
Аляксей ПЫСІН
Мы ідзём праз спёку і снягі,
Праз надзею, веру і любоў.
Як раку трымаюць берагі,
Мы жывём душою між сяброў.
І ніхто не ведае, хто з нас
Першым скажа вечнае: “Бывай...”
Нібы смерць, ляціць за намі час,
Як жыццё, прад намі родны край.
Ты гаворыш: “Будзем доўга жыць,
Як жывуць надзея і любоў…”
Ды за намі, як трава, крыжы
Прабіваюцца з зямлі сярод крыжоў.
Нечаканасць, як агонь, як стрэл,
Праз цябе—і ўжо цябе няма,
Толькі дождж і кветкі на дварэ,
Холад, бы вярнулася зіма.
На пытанне, што гучыць прыцішана:
“Дзе паэт? Дзе Саша Пісьмянкоў?”
Чуецца з нябёс узвышана:
“Ён да Аляксея Пысіна
У яго дывізію пайшоў…”
|
