Сымонавіч (псеўд. Ж э г о т а   з Малой   Бераставіцы; 1780—18.2.1845)

Гісторык, археограф i архівіст. Нарадзіўся ў сям'і уніяцкага святара ў в. Малая Бераставіца (цяпер Бераставіцкі рн). Вучыўся ў Ваўкавыскай i Гродзенскай школах, Беластоцкай гімназіі. Займаўся гувернёрствам. Скончыў настаўніцкі інстытут у Прусіі, потым Кёнігсбергскі універсітэт,  у якім за

стаўся выкладаць рускую і польскую мову.   Пазней   у  час   напалеонаўскіх войнаў А. пазнаёміўся з вядомым мецэнатам графам М.П.Румянцавым, які запрасіў маладога вучонага ў свой гомельскі  маёнтак,  дзе  меліся  багатая бібліятэка i архіў. Год, праведзены ў Гомелі, А. прысвяціў дэталёваму вывучвнню гісторыі Расіі i Вялікага княства Літоўскага, рабіў выпіскі, даследаваў помнікі i граматы. У 1809 A. паступіў у  Віленскі  універсітэт,  дзе  атрымаў званне магістра навук i з 1811 чытаў там лекцыі па ўсеагульнай гісторыі. Нашэсце Напалеона вымусіла А. пакінуць Вільню. Перабраўшыся ў Беласток,   ён  выкладаў  там   у  мясцовай гімназіі. У 1818 А. выбраны ад'юнктам кафедры гісторыі i статыстыкі Віленскага універсітэта, а з 1821, калі ка­федру заняў I. Лялевель, застаўся префесарам кафедры рускай статыстыкі i дыпламатыі.   Западозраны   ў   паланафільстве, вальнадумстве i рэвалюцыйнай прапагандзе, ён быў адхілены ад выкладчыцкай дзейнасці i высланы ў адну з вёсак Ваўкавыскага павета. Дзякуючы заступніцтву Румянцева падазрэнне з яго было знята, еле ў Віленскі універсітэт ён не вярнуўся. Песяліўшыся ў Пецярбургу, целкам прысвяціў сябе   навуковей   дзейнесці.   Прецевеў памочнікам    бібліятэкере    Румянцаўскеге музея i  быў членам археаграфічней   камісіі.   Шмет   прецевеў   у ерхівех, рабіў ерхеаграфічныя паездкі па Беларусі i Літве. Аўтер ертыкулеў не польскей мове «Некід першебытней гісторыі Літвы» (1846) i «Накід гісторыі    Вялікага    княстве    Літоўскеге» (1849—50) i інш. Выдеў некалькі твораў польскаге гісторыка Альбетрандзі. Галоўная праца, якой А. зеймаўся ўсё сваё жыццё, — гісторыя Літвы — застелеся    ненадрукевеней.    Велізарнея келекцыя рукапісаў i рэдкіх кніг пасля смерці    А.    дастелеся    келекцыянеру К.Свідзінскаму.