Уладзіслававіч (1830— 11.1.1911)

Грамадскі дзеяч ліберальнага кірунку, удзельнік паўстання 1863 на Беларусі i ў Літве. Нарадзіўся ў маёнтку Рудакова Рэчыцкага пав. Мінскай губ. Скончыў Пецярбургскі універсітэт. У 1853—57 на вайсковай службе. Як член Мінскага губернскага камітэта па ўладкаванні побыту сялян удзельнічаў у распрацоўцы ўмоў сялянскай рэформы 1861, у рабоце рэдакцыйных камісій ў Пецярбургу; выступаў у дру­ку па пытаннях земскага крэдыту. 3 1861 член Віленскай установы па сялянскіх справах, удзельнічаў таксама ў рабоце Віленскай археалагічнай камісіі. У 1862 арганізаваў у Варшаве выданне беларускага букваракатэхізіса («Лемантар для добрых дзетак каталікоў»). Быў адным з кіраўнікоў партыі «белых» на Беларусі i ў Літве. У канцы лютага 1863 увайшоў у склад паўстанцкага Аддзела кіраўніцтва правінцыямі Літвы, загадваў там вайсковымі справамі i віленскай гарадской арганізацыяй (начальнік г. Вільні). 31.5.1863 арыштаваны, сасланы на катаргу ў Сібір. 3 1872 жыў у Варша­ве, працаваў у рэдакцыі часопіса «Ateneum». У 1885—1904 дырэктар філіяла страхавога таварыства ў Вільні. Памёр у Відзах Лаўчынскіх (цяпер Браслаўскі рн). Пахаваны ў Вільні.

Літ.: Beynar L Dzialalnosc Alek­sandra Oskierki w Wilnie w latach 1861 — 1863. // Ksiega pamiatkowa: kola histo­rykow sluchaczy uniwersytetu Stefana Bato­rego w Wilnie, 1923—1933. Wilno, 1933.